واسه خودم متاسفم !
هیچوقت به روی خودم نیاورده بودم که چقدر بی اراده ام ! اما امشب واقعا دیگه به رگ غیرتم بر خورد!
یکی نیس بگه آخه تویی که یه سری کارا رو واقعا دوس داری چرا انجامشون نمیدی و فقط میشینی الکی آه میکشی؟
چرا وقتی عاشق نوشتنی وبلاگی رو که دوستش داری ول میکنی ؟
چرا دوستایی رو که اینهمه واست عزیزن به راحتی با بیخیالی از کنار دنست نوشته های زیباشون رد میشی ؟
....
امشب داشتم وبلاگ قبلیم رو میخوندم.چقدر دلم پر کشید واسه اون روزها.چقدر حسودیم شد به اون فرناز....
به جون خودم هم نباشه به روح خالص مهیاسم قسم همه چی رو جبران می کنم و دوباره زندگی مجازیم رو از نو میسازم...
به همه تون دوباره سر میزنم و همراهتون خواهم بود.. منو خیلی ببخشید.تنهام نزارید
همه تون رو دوس دارم
دلتون دریایی...