چقدر این روزها صدای ناله ی شاهین بهم فاز میده...
چقدر این روزها یه کم بیشتر از برف به بارووون احتیاج دارم...
چقدر به یه دوست مثل ستاره ی لعنتی
چقدر به کمی دلداری و امید کاذب مثه وجود ب ه ا ر...
چقدر به کمی انرژی ...
جقدر به تو...
تو...
تو...
اینها همه٬ بهانه بود...
تو..
تو..
تو.....
و این روزها همه چیز به طرز مشکوکی به تو ختم می شود ...
نمی دونی چقدر پستت رو دوست دارم
چرا اسمم تو کامنت قبلی ثبت نشد ؟